Sinds hij zich kan herinneren koestert Ian Skirvin (1991) een fascinatie voor het onthullen van verborgen plekken, of deze zich nu manifesteren in de fysieke wereld of zich nestelen in de krochten van de geest. Met behulp van een breed arsenaal aan mediums ontvouwt zich een reis om de toeschouwer onder te dompelen in zijn binnenwereld. Vaak vloeien deze creaties samen in uitgebreide installaties of scenografieën, met als doel het publiek een onderdeel te laten worden van het uiteindelijke werk.

Sculpturale technieken zoals het vervaardigen van keramische sculpturen, het gebruik van 3D-modellering en -printen, de toepassing van analoge synthesizers voor het creëren van soundscapes en gebruik van zowel organische als industriële materialen, construeert Skirvin een wereld die kijkers uitnodigt om na te denken over hun onderlinge verbondenheid met de omgeving en de invloed die wij als geheel op deze omgeving uitoefenen.

www.ianskirvin.com

Margriet van Breevoort focust op de interactie tussen technologie en menselijkheid. Haar werken, vaak installaties, nodigen de toeschouwer uit om na te denken over de invloed van technologie op ons dagelijks leven. In een tijdperk van AI en genetische modificatie biedt haar werk een noodzakelijk platform voor discussie over ethische en morele implicaties​​.

www.margrietvanbreevoort.com

Jonathan van Doornum (1987) heeft deelgenomen aan diverse artist-in-residenceprogramma’s in Europa, waaronder de Rijksakademie Amsterdam en Wiels Brussel. Hij is een beeldend kunstenaar die een uitgesproken beeldtaal hanteert. Zijn sculpturen, installaties en tekeningen reflecteren op een snel veranderende maatschappij. De poëtische sculpturen en installaties van Van Doornum bevatten vaak suggesties van interactie of hints naar uitgevoerde handelingen. Hiermee lijken ze te resoneren met een samenleving die voortdurend onderhevig is aan verandering. Zijn voornaamste interesse ligt in het onderzoeken van de onderlinge verbondenheid tussen mensen en de manieren waarop deze tot stand komt. De objecten, technieken en gewoonten die hierbij van betekenis zijn, worden veelvuldig in zijn werk geïntegreerd. Hiermee weeft hij een complex netwerk van oneindige vormen en ideeën.

www.jonathanvandoornum.nl

Leyla Aydoslu (1987) woont en werkt in Gent. Ze studeerde schilderkunst aan het KASK en volgde daarnaast een opleiding aan het HISK in Gent. Het werk van Aydoslu is vaak een deconstructie van architectonische elementen, aangepast aan de schaal van het menselijk lichaam en aan de ruimte waarin het werk wordt getoond.

De kunstenaar zoekt in het straatbeeld naar objecten die mogelijk interessant kunnen zijn, vaak overblijfselen van bouwmaterialen, die ze vervolgens experimenteel omzet in constructies en sculpturale installaties die zowel robuust als elegant kunnen zijn. Met respect voor de eigenschappen van het materiaal zoekt ze tijdens het creatieve proces naar manieren om de verschillende elementen met elkaar te verbinden tot het punt waarop een gevoel van spanning ontstaat.

De mal en de cast – de negatieve en de positieve ruimte – komen veelvuldig terug in haar oeuvre. De werken hebben een directheid en urgentie die niet gebaseerd is op een theoretisch of conceptueel discours.

www.fredferry.com/gallery/leyla-aydoslu

foto door Tomas Uyttendaele

Het werk van Zomer laat zich lezen als (het resultaat van) een natuurverschijnsel.  De beginvoorwaarden om dit werk te laten ontstaan, het draaiende rad en de vloeibare was, worden door Zomer gearrangeerd om vervolgens de middelpuntvliedende kracht en de neervallende was het werk te laten doen. Er wordt richting gegeven aan iets wat een enorme chaos zou kúnnen zijn of worden. Hieraan kunnen verschillende betekenissen worden ontleend. Bijvoorbeeld de balans tussen wat er op je afkomt en de keuzes die je hierin maakt, een verwijzing naar de oerchaos en nog veel meer. Een betekenis erin zien hóeft overigens niet. Het werk biedt genoeg om het enkel te ervaren; zoals je de wind ervaart of de golven van de zee.

www.corinezomer.com